Tabernakulum o wysokości 160 cm jest elementem późnobarokowego, drewnianego ołtarza głównego datowanego na drugą połowę XVIII w. Zbudowane jest na wklęsło-wypukłym planie. Zaokrąglony i wysunięty do przodu korpus, ujęty po bokach złotą taśmą z wolutami, flankują krótsze wolutowe spływy wsparte na podestach związanych z ołtarzem. W dolnej części mieści się metalowe tabernakulum, a powyżej w półkoliście zamkniętej arkadzie, obrotowy tron z muszlą na sklepieniu. W zwieńczeniu znajduje się srebrny baranek Agnus Dei na złotej księdze z siedmioma pieczęciami. Nad arkadą i na ściankach bocznych umieszczone są dekoracyjne motywy roślinne.
Przed podjęciem prac konserwatorskich strukturę tabernakulum pokrywała warstwa imitacji srebra, a dekoracja snycerska i detale architektoniczne pokryte były złoconym szlagmetalem. Jego wystrój był mocno zniekształcony i obniżał wartości estetyczne oraz artystyczne.
W trakcie przeprowadzanych w latach 2024-2025 prac konserwatorskich - podczas demontażu tabernakulum i wykonywania sondaży badawczych - odsłonięto spod warstwy olejnych przemalowań najstarszą zachowaną warstwę wraz z datą 1893 - odnoszącą się do ówcześnie przeprowadzonej konserwacji.
Przywrócono wygląd z 1893 roku
W związku z przedstawionymi przez wykonawcę wynikami rozpoznania konserwatorskiego i badań konserwatorskich na obecność warstw historycznych uznano za zasadne przywrócenie estetyki tabernakulum z okresu jego konserwacji z 1893 r. Wykonano wypunktowania i scalenia warstwy brązowo - wiśniowego mazerunku, który znajdował się pod wtórnymi przemalowaniami oraz usunięto wtórnie, wykonane szlagmetalem złocenia i przywrócono złocenia na pulment.
Wewnątrz tabernakulum pozostawiono fragmenty (w formie świadków) obrazujące wszystkie zastane przed pracami nawarstwienia malarskie, w tym datę 1893 - odnoszącą się do konserwacji obiektu, która nadała mu obecnie przywróconą estetykę. Pogłębiono również rysunki ornamentów tam, gdzie grunt zniekształcił formę rzeźbiarską. Po wykonaniu prac konserwatorskich i restauratorskich tabernakulum posiada brązowo-wiśniowy mazerunek.
Przeprowadzono także ponowne galwaniczne złocenie metalowej plakiety oraz dekoracji drzwiczek w formie kielicha. Pozostawiono wtórną metalową puszkę, po jej oczyszczeniu i zabezpieczeniu oraz pozostawiono wtórne drewniane drzwiczki, na których umieszczono pozłocony element dekoracyjny w formie kielicha. Złocenia wykonano w technologii na pulment z podziałem na polery i maty.
Dodać też trzeba, że wykonano także sondaże badawcze w dolnych partiach ołtarza, które potwierdziły obecność ww. mazerunku. Zatem prace konserwatorskie w przyszłości - przy całości ołtarza powinny ujednolicić jego kolorystykę.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.